Karierę naukową rozpoczął w roku 2008 w Instytucie Geodezji i Kartografii w Warszawie, prowadząc prace w zakresie badań nad polem magnetycznym i grawimetrycznym na obszarze Polski. W roku 2014 obronił rozprawę doktorską pt. "Analiza wykorzystania zmian długości wektorów bazowych pomiarów GPS do wyznaczenia pola prędkości lokalnych na terenie Europy", a w 2023 nadano mu stopień doktora habilitowanego za cykl badań nad "Modelowaniem zmian położenia anten GNSS na stacjach referencyjnych w kontekście badań deformacji tektonicznych w Polsce".

W pracy naukowej poświęca się w znacznym stopniu zastosowaniu obserwacji z Globalnych Nawigacyjnych Systemów Satelitarnych (GNSS) w poprawie, utrzymaniu i rozwoju układów odniesienia na poziomie regionalnym (kontynentalnym) i lokalnym (krajowym), a także wykorzystaniu ich w badaniu zmian środowiska i zjawisk geofizycznych. Współpracuje w tym zakresie z instytucjami oraz badaczami w ramach prac międzynarodowej Podkomisji ds. Regionalnych Układów Odniesienia dla Europy działającej w ramach Komisji 1, Układy Odniesienia, Międzynarodowej Asocjacji Geodezyjnej.

Jest odpowiedzialny za utworzenie Centrum Infrastruktury Badawczej GNSS, które jest podsumowaniem jego prac badawczych i infrastrukturalnych w zakresie analiz obserwacji z polskich stacji GNSS. Od roku 2022 jest członkiem grupy ekspertów w Wojskowym Panelu Technicznym ds. pogody kosmicznej wspierającego prace Grupy roboczej Komitetu Wojsk Meteorologicznych i Oceanograficznych działającego przy NATO. Kierował lub kieruje projektami finansowanymi lub współfinansowanymi przez Narodowe Centrum Nauki, Ministerstwo Obrony Narodowej oraz Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego, a w kolejnych 12 był wykonawcą.

Swoje zainteresowanie próbuje przekazać studentom w ramach prowadzonych zajęć dydaktycznych na kierunkach cywilnych i wojskowych Wojskowej Akademii Technicznej.